پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس هوش عاطفی، مهارت های ارتباطی و تعارضات زناشویی زوجین متأهل دانشگاه آزاد همدان

پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی دلزدگی زناشویی بر اساس هوش عاطفی، مهارت­های ارتباطی و تعارضات زناشویی انجام و روش پژوهش همبستگی است. جامعه آماری: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد همدان به تعداد 3029 نفر تشکیل داد. نمونه بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (2007) 107 نفر که به لحاظ احتیاط به 111 نفر افزایش و به روش نمونه­گیری طبقه­ای- نسبی تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار مقیاس استاندارد دلزدگی زناشویی پاینز (1996)، هوش عاطفی کوپر(1996)، مهارت­های ارتباطی کویین دام (2004) و تعارض زناشویی جونز (1997) بود. تحلیل داده­ها با استفاده از رگرسیون و همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر بتا برای متغیر هوش عاطفی معنی­دار است. مقدار بتا در متغیر مهارت­های ارتباطی معنا­دار نیست. رابطه معکوس و معنا­داری بین هوش عاطفی و میزان دلزدگی زناشویی دیده می­شود. بین متغیر دلزدگی زناشویی و مهارت­های ارتباطی رابطه معنا­داری دیده نمی­شود. بین متغیر دلزدگی زناشویی و تعارضات زناشویی رابطه مستقیم و معنا­داری دیده می­شود. بین متغیرهای هوش عاطفی و مهارت­های ارتباطی رابطه مستقیم و معنا­داری دیده می­شود. آزمون معنا­داری همبستگی بین متغیرهای هوش عاطفی و تعارضات زناشویی معنا­دار نیست. رابطه معنا­داری بین متغیرهای مهارت­های ارتباطی و تعارضات زناشویی دیده نمی­شود.